موومان یکم: ما می‌توانیم!

این موومان در گام دو مینور هارمونیک است که با نوای ملایم چند گیتار و گیتارباس شروع می‌شود که آهنگساز آن را نشانه‌ای برای عشق و رحمت درنظر گرفته است و در ادامه گروه کر با ورود خود و همراهی ارکستر شنونده را دعوت به شنیدن رازهای سرزمین عشق و نور می‌کند. پس از آن خواننده با آوازی در مایه اصفهان نوید طلوع صبح سپید را می‌دهد و ارکستر با ورود تدریجی خود تداعی‌گر بهار و شادمانی می‌شود.

بعد از ورود به فضای ریتمیک و اضافه شدن سازهای کوبه‌ای به مجموعه قبل می‌توان اقتدار و توانایی جاری در خون مردم این سرزمین را حس کرد. در ادامه موسیقی وارد فضای والس می‌شود که با همراهی خواننده مژده رویش و تلاش می‌دهد و در پایان با همنوایی سازهای ارکستر و سازهای کوبه‌ای جنوبی، با شکوه و اقتدار به پایان می‌رسد.