HonaredefaView

تاریخ تولد : 1337/7/24
تاریخ شهادت/وفات : 1366/7/24
ولي ا... چراغی
ولی‌الله چراغچی مسجدی در تاریخ ۱/۶/۱۳۳۷ در مشهد متولد شد. پس از پایان دوره دبیرستان، در سال ۱۳۵۶ در رشته مهندسی علوم دانشگاه بیرجند پذیرفته شد. ولی‌الله، با اوج‌گیری انقلاب اسلامی و تعطیلی دانشگاه‌ها فعالیت خود را در ارتش آغاز کرد و در کلاس‌های نظامی به تعلیم افراد می‌پرداخت. در همین سال‌ها بود که با تشکیل سپاه، به این نهاد انقلابی رو آورد و درس و دانشگاه را رها کرد. با آغاز اولین خیانت‌های ضدانقلاب داخلی در گنبد، به این منطقه رفت و در آنجا دلاوری‌هاي بسيار نشان داد. با شروع جنگ تحمیلی عراق عليه ايران به جبهه‌های نبرد شتافت. مسئولیت‌های او در جبهه عبارت است از: فرمانده گردان، مسئول طرح و عملیات منطقه۶ سپاه، مسئول طرح و عملیات لشکر نصر۵ خراسان و قائم‌مقام فرمانده لشکر۵ نصر. به اعتراف برادران هم‌سنگرش پست‌ها و مقام‌هایی که به او تفویض می‌شد، از او انسانی مصمم‌تر می‌ساخت. در عملیات چزابه از ناحیه دست و پا مجروح شد، اما با این وجود به استراحت نپرداخت و به هیچ قیمتی حاضر نبود به پشت جبهه برگردد. تا اینکه از شدت جراحات حالش وخیم شد و او را به اجبار به پشت جبهه منتقل کردند. در یکی از حمله‌ها نیز ترکشی به او اصابت کرد که به پشت دریچه قلبش رسیده بود. پی‌در‌پی می‌گفت: «چیزی نیست. من حالم خیلی خوب است. شما بهتر است به فکر جنگ و بچه‌های بسیجی در خط مقدم باشید.» ولی‌الله چراغچی، در عملیات ظفرآفرین بدر، بر اثر اصابت گلوله به ناحیه سر مجروح و در بیمارستان شهدای تهران بستری ‌شد. بعد از ۲۳ روز بیهوشی، سرانجام در ۱۸ فروردین ۱۳۶۴ به درجه رفیع شهادت نایل گشت و پیکر مطهرش در گلزار شهدای بهشت رضاي مشهد آرام گرفت. گوشه‌ای از زندگی شهید او در پی اصرارهای بسیار خانواده‌اش در مورد ازدواج، شرط کرده بود همسری بگيرد که حضور همیشه او را در جبهه بپذیرد. در حقیقت برای همیشه خود را پذیرای شهادت کرده بود. پس از ازدواج که توفیق حضور در خدمت امام(ره) را نیز یافته بود، در حالی که فقط سه یا چهار روز از ازدواجش گذشته بود، به جبهه برگشت. در جبهه هرگاه با اعتراض هم‌رزمانش روبه‌رو می‌شد که چرا به خانواده‌ات تلفن نمی‌زنی؟ پاسخ می‌داد: «چون هر وقت با خانواده تماس می‌گیرم، بخشی از فکر مرا که باید تماماً در خدمت جنگ باشد، مشغول می‌کند. به همین خاطر تماس نمی‌گیرم تا این حالت از بین برود.»