همايون پايور، متولد سال 1323 در تهران پس از تحصيلات متوسطه يك دوره يك ساله از سينما را در اتريش گذرانيد و پس از بازگشت نيز دوره كوتاه ديگری را در دانشكده هنرهای دراماتيك به پايان برد. تا سال 1350 چندين فيلم هشت و دو فيلم شانزده ميليمتری ساخت و در اين سال با چند نفر از دوستانش گروهی به نام «گروه آزاد ايرانشناسی» به وجود آوردند كه يكی از محصولات اين گروه فيلمی بود به نام «غربت الغربيه» كه در جشنواره ABU و سپاس، برنده جايزه شد. سال بعد به عنوان دستيار فيلمبردار «دليران تنگستان»، سكانس های تهران اين سريال را فيلمبرداری كرد و در سال 53 دستيار مهرداد فخيمی در فيلمبرداری سريال «سمك عيار» به كارگردانی محمدرضا اصلانی بود و علاوه بر فيلمبرداری مستقل دو قسمت از همين سريال، تدوين آن را هم انجام داد. در سال 1355 دو فيلم را برای كانون پرورش فكری كودكان و نوجوانان فيلمبرداری كرد؛ يكی فيلمی مستند در مورد پاكسازی شهر به كارگردانی ناصر زراعتي و ديگری به سمت متصدی دوربين 35 ميليمتری با مديريت فيروز ملك زاده در فيلم «لباس براي عروسی» براي ساخته عباس كيارستمی. در سال 1357 فيلم مستند «شيشه» به كارگردانی محمدرضا اصلانی را براي تل فيلم فيلمبرداری كرد، كه كار ناتمام ماند. طي روزهای انقلاب بيش از ده هزار فوت فيلم شانزده ميليمتری از رويدادهای انقلاب فيلمبرداری كرد كه در ماه های آغاز پس از انقلاب در تلويزيون ناپديد شد، و سرنوشت آنها نامشخص است. در اواخر سال 1359 اولين كار بلند سينمايي پايور، فيلمبرداری «آفتاب نشين ها» به كارگردانی مهدی صباغ زاده بود و از آن پس به عنوان يك فيلمبردار حرفه ای در سينمای ايران به كار ادامه داده است. فيلم های بعدی او عبارتند از: گوركن (1364، محمدرضا هنرمند)، اولي ها (64، عباس كيارستمي)، زنگها (65، محمدرضا هنرمند)، تيرباران (66، علي اصغر شادروان)، گذرگاه (66، شهريار بحراني) و اپيزود «بچه خوشبخت» از فيلم دستفروش (محسن مخملباف).